USA South West 2016

Roundtrip South West USA 31 Mei 2016 t/m 22 Juni 2016

Dinsdag 31 mei 2016:

Gisterenavond rond 19:30 uur naar Van Der Valk Schiphol gereden wat een noodweer onderweg, maar volgens mij had iedereen last van het water. En waren we al met al om 21:15 uur in Hoofddorp, super de luxe kamer dus dat kwam helemaal goed. Heerlijk geslapen wel vroeg wakker, en met de bus van 6:40 uur naar Schiphol. Dan denk je nog pfff 3 uur wachten maar die tijd was wel heel snel weg. Eerst snel de koffers ingecheckt waren we die in ieder geval kwijt, daarna broodje en koffie gehaald en heerlijk buiten in het zonnetje genuttigd. Tegen de tijd dat we alles op hadden en richting de gate liepen was het al 9 uur 🙂 Boarden ging snel, en ondanks dat we wel iets te laat vertrokken kregen we goed nieuws uit de cockpit dat we maar 10 uur zouden vliegen dus waarschijnlijk nog iets eerder dan gepland op LAX zouden landen.

Nou hadden ze dat maar niet gezegd, we hadden net de lunch geserveerd gekregen en er brak paniek uit onder de bemanning. Een Oekraïens mevrouw werd onwel, gelukkig zaten er een paar artsen in het vliegtuig. Daar gingen onze plekken met extra beenruimte want mevrouw moest dus liggen dus kwam bij ons voor de voeten te liggen. Niet echt prettig als ze met het zuurstof en dergelijke aan de gang gaan. Eerst moesten we nog wel gewoon blijven zitten maar toen het echt kritiek werd kregen we gelukkig andere plekken aangewezen. Aanvankelijk leek het eerst goed te gaan maar daarna verslechterde haar conditie en werd de ommekeer terug naar Ijsland gemaakt. Mevrouw had een hartstilstand gehad en ze waren bang voor een opvolgende. Ze werd snel met een brancard uit het vliegtuig gehaald, maar door de ommekeer moesten we tanken. Nu hebben ze in Ijsland nog bijna nooit een 747 gezien en was hun tankauto ook niet zo groot, dus hij moest zelf nog een keer bijtanken 🙂 Helaas bleven we daarna heel lang staan de info die we kregen was papieren rompslomp maar dit duurde 3 uur! we waren gaar.

Al met al waren we dus waren we ipv 11:45 uur 16:15 op LAX en door onze vertraging en meerdere vluchten die tegelijk binnen kwamen mochten we er hier dus weer niet uit…………………. ze konden de 350 mensen op onze vlucht op dat moment niet hebben, dus na meer dan 15 uur konden we om 17:00 uur dus eindelijk het vliegtuig weer verlaten. Gelukkig hadden we geen problemen bij customs etc. en stonden we voor 18:00 uur plaatselijke tijd buiten.
Snel met de shuttle naar het hotel en kijken of we de huurauto nog op konden halen, dit alles is gelukt maar inmiddels was het donker. Maar snel even bij de burgerking wat gegeten (goh we waren even vergeten hoe smerig het eten van de BK was) maar toch wat naar binnen gewerkt. En snel terug naar het hotel, 22:00 uur plaatselijke lagen we strak het was dus al woensdag 1 juni 7 uur in NL dus meer dan 26 uur op de been geweest.

Dus helaas vandaag geen sightseeing LA, misschien morgen en anders de allerlaatste dag van onze vakantie want dan komen we ook weer hier.

Dag 2 Woensdag 1 juni 2016

Fijn zo’n Jetlag vanaf 1:30 uur midden in de nacht klaar wakker, nou om 5 uur waren we spik en span, maar het was nog donker buiten 🙂 Dus eerst de koffers maar in de auto gelegd, sigaretje gerookt en toen begon het een beetje licht te worden dus om 5:30 uitgecheckt en op pad, het voordeel van zo vroeg is dat het nog heerlijk rustig is op de weg, het nadeel dat het nog bewolkt is Om 6:15 uur waren we de enige op de Walk of Fame, het is dat je het voor jezelf gewoon graag gezien wilt hebben maar het stelt echt helemaal niks voor. Daarna door gereden naar Beverly Hills nog een paar duren huizen bekeken maar de meeste staan goed verstopt achter grote hekken, of heggen. Ondanks dat het nog steeds gigantisch bewolkt was toch geprobeerd een foto te maken van het Hollywood Sign, ook voor Observatory was het eigenlijk veelste bewolkt maar we hebben er wel even rondgekeken. Om rond te wandelen in Griffith park hadden we weinig zin in, omdat we door de bewolking toch niet over de stad konden kijken hier wel ons eerste Wildlife gespot  😎

Ons eerste Wildlife @Griffithpark

Om 8:00 uur konden we bellen met Cruise Amerika en daar kregen we te horen dat we de Camper om 12:30 op konden halen. Nu vast besloten om al de eerst nodige boodschappen te kopen, mocht het dan uitlopen met de camper ophalen hoefde we daarna geen boodschappen meer te doen. Valt niet me om op dit tijdstip door de stad te rijden wat een drukte, eerst maar even bij een 7eleven gestopt voor een ontbijtje, de boodschappen waren wel snel binnen want het was een kleine Walmart waar we terecht kwamen. Dus nu we tijd over hadden zijn we ook maar even naar Palos Verdes gereden om de vuurtoren van dichtbij te bekijken hier onder bij de rotsen zijn de opnames gemaakt van verschillen pirates of the Caribean hebben ze ons tenminste wijs gemaakt :-p

Inmiddels tijd om naar Cruise Amerika te gaan, de papieren waren snel geregeld, en er kwam een bijna hagelnieuwe ford voorrijden, 5000 mijl op de teller maar van binnen zoals bestek etc nog veel in plastic verpakt. Dus hier werden wij wel blij van, ondertussen heb ik de huurauto weggebracht en Gerda al vast wat spullen uitgepakt, maar ook de auto inleveren ging supersnel dus we gingen rond 13:30 uur op pad. Helaas kwamen we alweer snel in een mega file, iets wat heel normaal schijnt te zijn voor LA. Omdat we moesten tanken, en toch nog naar een grote walmart wilden er maar even afgegaan. Uiteraard weer veelste lang in de Walmart gelopen (wat een heerlijke winkel is het toch) om 17:00 uur gingen we weer rijden en stonden rond 19:30 op de camping.  Maarja toen moesten alle boodschappen nog weg, bedden nog opmaken en de koffers uitpakken, al met al zit ik dit verhaal nu om 22:30 uur te typen en dat vanaf afgelopen nacht 1:30 uur, dus we zijn wel een beetje zweverig. En dan hebben we ook nog de pech, dat het echt bloedheet is, echt niet normaal de airco staat op volle toeren.

Om 23:00 uur vallen we als een blok in slaap 🙄

Camping: Twentynine Palms Resort  RV 4949 Desert Knoll Ave, Twentynine Palms, CA 92277, VS

Gereden 240km.

Route Maps

Donderdag 2 Juni 2016

Vannacht rond 2uur begon het eindelijk een beetje af te koelen en konden we wat ramen tegenover
elkaar openzetten. Om 4 uur weer klaarwakker, dan maar koffie zetten en nog meer tegen elkaar opengooien. We kregen een mooie zonsopkomst en zo bewolkt het gistermorgen was zo stralend helder was het vandaag. Toen eenmaal de zon weer hoog aan de hemel stond, werd het ook gelijk weer warm, even gezellig met de familie geskypt is toch leuker als je elkaar zo kunt feliciteren dan via facebook en whatsapp.

Om 7 uur was het al weer 25 graden, aangezien we vandaag naar Joshua Tree NP wilde, zijn we maar ook gelijk vertrokken. We reden om 7:30 uur het park binnen, nog te vroeg voor de rangers want die zater er nog niet maar omdat we een America the Beautiful pass hebben kunnen we zo doorrijden. We stoppen hier en daar voor wat foto’s, de temperatuur begint alweer aardig op te lopen. We kijken heel even bij de rotsklimmers en steken dan de weg over om de Hidden Valley trail te gaan lopen. Aangezien de wandeling maar 1 mile is nemen we ieders alleen een fles water mee. Ook al is het maar een kleine wandeling maar dat water ging wel op, bijna geen wind in de valley en als je al wind voelde wat het een warme fohnwind. In de wandeling zat gelukkig maar een hoogte verschil van 30 meter, en onderweg nog aardig wat plekjes met schaduw en hier en daar wat informatie bordjes. Al met al een leuke wandeling zo op de vroege morgen met een beetje klimmen en klauteren over de rotsen.

Als we weer verder rijden nemen we de afslag naar keys view, de weg gaat redelijk omhoog tot een hoogte van 1581m boven heb je een schitterend uitzicht, helaas was het een beetje heiig. Van hieruit zagen we ook vele van de windmolens die we gisteren al gepasseerd waren, het waren er echt heel veel. Terug bij de camper hadden we een half flesje water gevonden van de vorige huurders, ik gooi deze naast de camper leeg. Gelijk tientallen bijen erbij ik dacht nog het was toch geen limonade maar nee puur water, kan je misschien een voorstelling maken hoe droog en warm het hier is.

Hierna stoppen we nog even bij Skullrock, we lopen het gekke ding eerst gewoon voorbij we hadden er dus iets meer van verwacht. Nou genoeg rotsen en Joshua trees gezien en we verlaten het park weer via de East ingang. We gaan een stukje van Route66 rijden, we komen langs de krater van Amboy en de grote zoutvlaktes. De wegen zijn hier voornamelijk heeeeeeel lang en heeeeeel recht zover je kijken kunt moet je ook rijden en dan na 67 km rechtsaf slaan. We rijden ook even via Oatman, die viel behoorlijk tegen dit is een oud goudstadje op 853 meter hoog, met nog wilde ezels die gewoon door het dorp lopen. Verder staat er nog veel oud spul, en zo is ook uit 1902 gebouwde hotel die als enige over is gebleven na een brand in 1921. Verder is het erg toeristisch en een behoorlijke geur van de ezels. Nu werkte natuurlijk de temparatuur ook niet echt mee voor ons. Al snel verlaten we Oatman en gaan de 1113 m hoge Sitgreaves Pass over richting Kingman.

Om 16:15 uur arriveren we op onze Koa Camping in Kingman, alles ziet er weer netjes uit zoals je van KOA kunt verwachten. Het is nog een beetje te warm om buiten te zitten, dus we zitten een tijdje binnen met de airco weer voluit. Als de zon iets is gezakt besluiten we wel om buiten te eten, was goed te doen. Daarna nog een rondje camping, en dan lekker onder de douche en vanavond maar eens een keer lekker rustig zitten. Tenslotte ben ik hier in de USA nog steeds jarig :-).

Morgen gaan we richting de Grand Canyon, zowel South als North en verwacht zelf geen ontvangst te hebben dus kan zijn, dat het verslag weer even op zich laat wachten.

Camping: KOA Kingman 3820 N Roosevelt St Kingman, AZ 86409 VS

Gereden: 290 km.

Route in Maps

Vrijdag 3 Juni 2016

Vanmorgen gelukkig iets langer geslapen, om 6 uur werden we wakker. Voordat we weggaan moeten we wel even
de camper in order maken, want de eerste paar dagen hebben we campings zonder hook-ups dus geen water, afvoer en al helemaal geen stroom. Alles schoon en gevuld rijden we 7:30 uur alweer de camping af, eerst ook maar weer even tanken dan is ook alles weer in orde.

Hierna gaan we even een stukje terug Kingman in, om het oude gedeelte van Route66 te bekijken zoals de trein.
Daarna vervolgen we onze weg over Route66 deze komt langs het oude tankstationnetje van Hackberry maar we zijn niet gestopt voor een foto. In Seligman uiteraard wel even, het is een commerseel gedoe, maar toch wel leuk om al die oude dingen te zien. Na rustig rondgewandeld te hebben en een pet gescoord voor mijn verzameling gaan we richting Grand Canyon. We arriveren om 12:30 uur op de camping, en besluiten om eerst maar warm te eten zodat we de hele middag tot aan de zonsondergang aan de Rim kunnen blijven.

Wow de eerste ontmoeting met dat grote gat in de grond is echt wel indrukwekkend daar worden we toch wel even stil van. Uiteraard al vaak op plaatjes en filmpjes gezien maar als je er dan echt zelf voorstaat, echt een wow moment. We besluiten de rimwalk te gaan lopen in ieder geval vanaf mark plaza tot aan trailview overlook. Alles bij elkaar ongeveer 5 km, hierna springen we bij Trailview op de shuttle naar de volgende stop, van Maricopa Point van Powell Point lopen we weer langs de Rim en dan vinden we het gewandel even genoeg, we doen de rest hop en off met de shuttle totaan Herimits Rest. We hadden op de heenweg Mojave point overgeslagen dus dat doen we nu op de terugweg, van hier lopen we weer naar Hoppi voor de zonsondergang. We zijn hier niet de enige precies om 19:41 uur zakte hij helemaal onder, er kwamen wel weer bussen bij Hoppi maar omdat er zoveel mensen waren besloten een stop terug te lopen en hier waren wij bijna de enige. Beneden moesten we wel een half uur wachten op de blauwe bus die ons weer naar de camping zou brengen, en we waren echt versleten. Om 21:00 uur waren we eindelijk in het pikkedonker weer bij de camper, snel een bakkie koffie en dan maar weer strak want morgen willen we ook de zonsopgang mee gaan maken en dat is om 5:13 uur………………

Camping: Mather Campground Grand Canyon Village  Gps: 36.050586, -112.121182

Gereden: 315 km.

Route in Maps

Zaterdag 4 Juni 2016

Pff 4 uur liept de wekker af, snel wassen en aankleden ontbijten doen we onderweg. Om 04:40 uur parkeren we bij het visitor centre hier moeten we wachten op de bus naar Yakipoint want daar willen we naar de zonsopgang kijken. Overal lopen de deers overdag zie je ze niet (is ook veelste warm natuurlijk) om 5:10 uur zijn we bij Yaki point dus precies op tijd de zon komt ook precies om 13 minuten over 5 over de rotsen. Het is vroeg en dat in de vakantie maar het is een one in a life time. We nemen gelijk de volgende bus weer terug naar de parkeerplaats, we rijden een stukje richting desert view en zoeken ons een mooi plekkie aan de Rim voor het ontbijt. Heerlijk in het ochtend zonnetje met de deers om ons heen. Als alles opgeruimd is stoppen we nog bij verschillende overlooks en als laatste bij Desert View watchtower, hier klimmen we even helemaal omhoog hebben we ons ochten gymnastiek ook weer gehad. Daarna begint de trip naar Grand Canyon North Rim een rit van 330 km. We genieten onderweg, het is gewoon geen moment hetzelfde je kunt je dit gewoon niet voorstellen.

We stoppen nog even bij Little Colorado in het gebied van de Navajo Indianen entree hoeven ze niet maar vragen wel een donatie. Maar het is wel de moeite waard, je kunt hier aardig diep de Canyon inkijken, niet echt lekker voor mijn hoogtevrees maar er zit een reling voor. Onze volgende stop is Marble Canyon, hier lopen we de brug op we dachten dat we de Caloradoriver om de bocht konden fotograferen maar zoals altijd lukt dat dus niet en het is bloed heet maken links en rechts een foto en rijden door. Verder stoppen we niet onderweg, want deze weg rijden we morgen ook weer terug, voor het eerst in dezer dagen hebben we een stukje van een uur dat we zeggen goh dit is eentonig, hierna veranderd de omgeving weer in allerlei kleuren. Als we net GC north zijn ingereden zien we de bizons alweer langs de kant staan, dus even een foto want de kalveren zijn wel erg leuk. Voordat we naar de camping gaan, gaan we ook nog even Cape royal en Point Imperial bekijken. De weg word afgeraden voor voertuigen van 30 ft of langer wij zijn maar 25ft dus moet te doen zijn. Dit was ook wel het geval maar met hoogtevrees en niet weten wat er komt blijft het best lastig. Totdat we dus een dubbel-asser Touringcar tegenkwamen 🙂 lol dan moet het dus helemaal goed komen. Eenmaal boven op Cape royal hebben we echt genoten wat een uitzicht, echt niet te geloven deze kant is veel groener en ruiger dan de South. Op de weg naar beneden stoppen we nog een paar keer, daarna rijden we door naar Point Imperial dit is het hoogste punt van de Norht Rim 2683 m hier hebben we overstekend wild. De Canyon Ratelslang kruiste voor ons langs, dus dan wachten wij maar even netjes op onze beurt, hier zien we ook nog duidelijker dan gisteren een Condor. Wat een joekels zijn het toch, een beetje lastig te fotograveren want ze vliegen altijd door de Canyon en ze zijn zwart dus niet altijd duidelijk. Om 15:50 uur staan we op de camping en zetten we de stoeltjes buiten en even lekker met de pootjes hoog.

Camping: North Rim Campground Arizona 67 North Rim, AZ 86052, Verenigde Staten Gps: 36.213493, -112.058105

Gereden: 340 km.

Route in Maps

Zondag 5 Juni 2016

Gisteren besloten om vandaag aan de Rim met zonsopgang te ontbijten, om 4:00 uur loopt de wekker weer af. We beginnen eraan te wennen, en we gaan weer wat moois zien. Mooi plekkie gevonden dus de picknick tafel maar
als ontbijt tafel gebruikt, met zicht op de berg waarachter de zon opkomt wat wil een mens nog meer. Nou misschien iets warmer 🙂 het is koud deze morgen maar met een windjack is het goed te doen. Eenmaal alles aan de kant rijden we om 6:30 uur weer het park uit, onderweg nog een paar foto’s stops voor het wild wat we zien. Daarna draaien we de 89A weer op en beginnen we weer aan een weg waar geen einde aan lijkt te komen. Bij Lees Ferry, gaan we even dichter bij de Calorado rivier proberen te komen dit is de rivier die we gister vanaf de brug hebben gefotografeerd. Maken hier alleen een paar korte foto stops want ondanks dat het nog geen 9 uur is, is het al bloedheet. We rijden weer verder naar Page, de horseshoe bend rijden we nog even voorbij het schijnt dat hij voor de middag nog in de schaduw ligt.

Vanmiddag hebben we Lower Canyon gereserveerd maar aangezien we nu zo vroeg zijn ga ik die proberen naar voren te schuiven. We hebben geluk als we om 10:15 uur aankomen kunnen we met de tour van 11:00 uur mee. Dus tijd om onze wandelschoenen aan te trekken, flesjes water te pakken en dan zitten we om 10:40 uur in de wachtruimte tot onze tijd word omgeroepen. Iets voor elven gaat de deur open en mogen we naar buiten 🙂 willen we dat wel hier zitten we in de airco. We moeten een eindje over de vlakte en door zand het is goed uitkijken en niet bij de groep weglopen want er zitten allemaal gaten in de grond. Bij de ingang van de Canyon moeten we een paar steile trappen af eenmaal beneden weet je niet waar je kijken moet wat een vormen en kleuren. Sorry voor alle foto’s maar kan moeilijk een keuze maken. Na ruim een uur kruipen we letterlijk de canyon weer uit, de foto met die scheur in grond daar kwamen we omhoog. Bij de camper even wat gedronken en aangezien het nu na de middag is besluiten we om nu naar de Horseshoe bend te gaan. Hier moeten we een aardige bult op door los zand en met deze temperaturen valt dat niet mee, daarna gaat het een flink eind naar beneden nu wel even lekker maarja we moeten daar dadelijk wel weer tegenop. We kunnen nu wel zeggen het is zeker de moeite waard, aangezien ik niet echt dicht bij de rand durfde en Gerda van mij niet verder mocht. Hebben we hem niet in het geheel op de foto, maar voor ons goed genoeg 🙂 Met de klim omhoog zien we toch weer mensen die zonder water aan de wandel zijn gegaan, en 1 oudere meneer die bevangen werd door de warmte. Halverwege heb ik een dikkere Amerikaanse dame nog mijn water aangeboden dacht dat ze er in bleef, maar ze was eigenwijs en sloeg het aanbod af, dan niet. Eenmaal bij de camper hebben we wel een lekker ijsje verdiend, voordat we even gaan kijken bij Glen Canyon dam. Daarna nog even boodschappen inslaan, hier zit weer een supercentre Walmart. We vinden alles maar er zijn geen 5 liter watercans meer te krijgen. Ook bij de benzine pompen geen geluk, dan maar weer terug naar de walmart en dan maar 8 2,5 liter cans gehaald. Tenslotte wil je hier niet zonder water komen te zitten want we drinken aan 1 stuk door. Hadden we al verteld als je hier zweet droogt het ook gelijk, echt heel apart. Dus zweetdruppels hoef je hier niet van je voorhoofd af te vegen.

Al met al is het nu 15:00 uur en gaan we onderweg naar onze camping in Monument Valley deze is nog 2 uurtjes rijden bij ons vandaan en de klok gaat ook nog een uur voorruit. Onderweg eten we bij de Mac, onze eerste deze vakantie 🙂 Om 19:30 uur staan we op onze plek dus ruim op tijd, want de zon gaat hier pas om 20:32 uur onder. Na de zonsondergang drinken we nog even wat en duiken er dan in, morgen kunnen we iets later opstaan, zonsopgang is om 6:03 uur en we hoeven daarvoor alleen maar de camper uit te stappen.

Camping: The View Indn Rte 42, Oljato-Monument Valley, UT 84536 Gps: 36.986002, -110.114149

Gereden: 425 km.

Route in Maps

Maandag 6 Juni 2016

Yes we did it! Moki dugway 🙂

Vanmorgen liep de wekker om 5 uur af, eerst rustig wassen aankleden en met een bakkie koffie heerlijk de camper uitstappen om van de zonsopgang te genieten. Hierna doen we het lekker rustig aan, en rijden rond 8 uur van de camping af. Als eerste stoppen we bij Milemeter 13 het beroemde forest gump point, als je aankomt rijden zie je in de verte al mensen midden op de weg staan om zo de mooiste foto te maken. We komen langs Mexican Hat, en maken daar alleen even een foto van de beroemde rots. Daarna rijden we naar Goosneck SP net als bij de horse shoe bend draaid hier het water om de rots heen maar omdat het een andere draai maakt noemen ze het ganzennek.

En dan nu komt hij, de Moki Dugway er stonden wat duitsers met motoren bij de goosenek al over de weg te discuseren hij staat namelijk bekent om als 1 van de gevaarlijke wegen ter wereld. Dit omdat hij in korte tijd gigantisch de lucht in gaat zonder vangrail en gravel. Als je richting de bergen rijd, zie je de weg nog nergens en vraag je je echt af waar gaat dit heen. De waarschuwings borden geven je ook geen echt geruststellend gevoel, maar ik weet dat meerdere ons voor zijn gegaan dus we gaan ervoor. Ik heb onderweg maar strak voor me uitgekeken, al zag ik soms stiekem toch naast me de afgrond. Eenmaal boven had ik wel even braakneigingen, maar dat was snel over want je hebt er een schitterend uitzicht. En achteraf valt de weg best wel mee, en het geluk is dat bijna niemand hem van boven naar beneden durft te rijden dus je komt weinig verkeer tegen. Net als we in willen stappen zien we in de verte iets groots aankomen, en ja hoor een tankauto wel niet zon hele grote maar toch. Eerst hoorde we hem alleen maar naar boven komen, en eenmaal in beeld was het toch wel indrukwekkend soms moest hij steken voor een bocht.

Nadat hij boven  was gekomen zijn we ook weer onze weg vervolgd naar Natural Bridge NP. Hier zijn enkele natuurlijke bruggen, een mooi aangelegd park met verschillende uitzichtpunten en mooi aangelegde korte wandelingen. We zijn niet naar de bruggen zelf gewandeld want de temperatuur was al aardig opgelopen en we zaten hier op aardige hoogte. Nog wel even naar de oude overgebleven ruine van een rotswoning gewandeld, en hier en daar een mooie cactus gefotograveerd die zijn hier in alle kleuren. Inmiddels was het rond 13:30 uur en we hadden nog wat kilometers voor de boeg naar Arches NP. We kijken onderweg weer onze ogen uit voor het eerst zien we weer koeien, boerderijen en bouwgrond alles is hier boven want we rijden nog steeds over het plateau veel groener. We stoppen in een paar plaatsen om te proberen gratis wifi op te vangen maar helaas geen geluk.

Eenmaal in Moab zien we een Mac Donalds dan daar maar even snel naar binnen ja de wifi doet het maar zo traag, daar hebben we geen geduld voor dus de mensen die meelezen sorry dat het allemaal even duurde. We zijn nog 10 km van Arches NP af maar Miep (lees tomtom) zegt dat het nog bijna een uur rijden is, dit komt omdat we op de camping in het park zelf overnachten en die zit helemaal aan het einde van de 18 mile lange senic view road. En we gaan weer berg op, wat een uitgestrekt park is dit, we stoppen nu nergens om te kijken we hebben hier morgen de hele dag voor. We hebben echt een droomplekkie op de campground, wat een uitzicht heerlijk buiten eten, alleen vliegen de gier adelaars wel boven hoofd soms denk je echt die neemt zo een duik. Na het eten gaan we heerlijk buiten zitten met de voetjes hoog. Wachten tot het donker word om deze keer eens de mooie sterren te aanschouwen vandaag geen zonsondergang. Het is nu 21:10 uur en de eerste sterren komen in beeld, dus we wachten nog even geduldig af en duiken er dan in.

Camping: Devils Garden Campground Campground road , Moab, UT 84532 , VS  Gps: 38.774361, -109.586916

Gereden: 340 km.

Route in Maps

Dinsdag 7 Juni 2016

Wat een wind vannacht, de camper stond flink heen en weer te schudden. Vandaag worden we wakker als de zon al hoog aan de hemel staat, al met al is het het toch pas 6:15 uur. We eten ons ontbijtje weer lekker buiten, wind is wat afgezwakt en de temperatuur stijgt alweer aardig. Na het ochtend ritueel gaan we op pad, we beginnen op de camping met broken arch. Daarna rijden we naar Devils Garden, hier is het al behoorlijk druk het is echt een parkeerplekje zoeken we lopen totaan Landscape arch op de terugweg pakken we een paar bogen mee. Hierna rijden we Delicate arch we gaan niet helemaal lopend naar de Arch maar we nemen het iets hogere viewpoint. Deze loopt al aardig gestaagt omhoog, als we de boog in beeld hebben zien we dat er genoeg mensen zo gek genoeg zijn om de 2,5 km erna toe te wandelen. En dan alleen om onder de boog te kunnen staan, en dan nog met heel veel andere mensen op de foto. We rijden weer verder, bij Panoramapoint nemen we even wat voor de lunch. Dan gaan we door naar Windowssection, hier is het inmiddels nog een stuk drukker en ook beide parkeerplaatsen zijn bijna nagenoeg helemaal vol. We parkeren benenden bij Double Arch en lopen dan eerst naar boven om WindowsArch en Tortle Arch te bekijken Double arch zetten we van een afstandje op de foto. We stoppen ook nog even bij Garden of Eden en Balance rock, als laatste kijken we nog even bij Park Avenue en besluiten dan om het park weer te verlaten.We rijden naar Dead Horse State park, we stoppen even bij het Visitor Centre van hieruit heb je zicht op de hel blauwe Potash velden.

Vroeger hakte men de potash (= kaliumzout) ondergronds uit. Tegenwoordig pompt men grote hoeveelheden water uit de Colorado River door ondergrondse tunnels, waardoor de zouten uit de rotsbodem worden opgelost in dit water en deze oplossing wordt weer opgepomt en uitgevloeid in de bassins. Door de vele uren zonneschijn en het droge klimaat verdampt het water uit de bassins en blijft het kaliumzout over, dat als het droog is bij elkaar wordt geschraapt door grote bulldozers. Tijdens dit proces wordt er een blauwe kleustof aan de oplossing toegevoegd, die helpt om het verdampingsproces te versnellen. Per dag wordt er zo’n 700 tot 1.000 ton kaliumzout geproduceerd. Op het terrein staan grote pakhuizen om het in op te slaan. Per trein en per vrachtauto wordt het verder het land in getransporteerd. Dit kaliumzout wordt vooral gebruikt als grondstof voor kunstmest, maar het wordt ook gebruikt in diervoeders en in boorolie, die bestemd is voor olieboringen.

Om 15:00 uur staat de camper op zijn plekkie het enige wat we hier hebben is stroom, maar dan kan in ieder geval de airco aan, want dat is wel hard nodig we staan hier pal in de zon. Voor het eten doen we niks meer gewoon lekker liggen, zitten in de zon boekje lezen. Na het eten, wat we uiteraard weer buiten hebben gedaan, hier hebben ze pickniktafel met een afdakje erboven lopen we een stukje van de West Rim trail. Al met al 5,7 km gelopen met al het gewandel in Arches erbij vinden we dat meer dan genoeg. Voor de zonsondergans is het een beetje bewolkt de zon komt nog wel onder de wolk uit maar echt spectaculair is het niet hierna kan de Airco dan eindelijk uit. We zitten nog even, we wilde op de sterren wachten maar aangezien het behoorlijk bewolkt is duiken we er rond 22:15 uur in.

Camping: Dead Horse point Dead Horse Point Park State UT-313 Moab, UT 84532 VS Gps: 38.486582, -109.740407

Gereden: 95 km.

Route in Maps

Woensdag 8 Juni 2016

Uitslapen lukt ons deze vakantie nog niet, weer iets na zessen zijn we wakker. We eten weer buiten op ons terras 🙂 is toch wel heerlijk met zo’n uitzicht. Als alles weer opgeruimd is en de camper een beetje stofvrij na 3 dagen gaan we weer op pad. Eerst naar het eindpunt Dead Horse point, waarbij we een schitterend uitzicht hebben maar doordat het heiig is komt het allemaal niet zo mooi over. Verder zijn er geen uitzichtpunten in dit park en rijden we door naar Canyonlands, hier ook weer schitterende uitzichten we rijden eerst helemaal door naar het einde van het park naar Grand view Point hier schitterende panoramische uitzichten. Op de weg terug stoppen we bij Orange Cliffs, Buck Canyon, Green River Overlook Mesa Arch slaan we over de hele parkeerplaatst staat vol. We kijken nog wel even bij Shafer Canyon overlook hier zien we ver beneden een paar jeeps rijden. We wachten niet totdat ze naar boven rijden want daarbij moeten ze aardig wat haarspeldbochten maken en het gaat stijl omhoog dus ze rijden heel langzaam.

We verlaten Canyonlands zo rond de middag, en rijden nu richting Capitol Reef. Onderweg zijn we weer iedere keer verrast hoe het landschap zo snel kan veranderen. Zoveel verschillende kleuren en vormen, als je het zelf niet ziet kan je, je er geen voorstelling van maken. Onderweg zeiden we nog tegen elkaar deze eerste week zijn we nog geen 50 km aan 1 stuk over een rechte weg zonder dalen of stijgen gekomen. Vaak zie je onderweg alleen maar de gekleurde rotsen en is de rest behoorlijk dor, totdat je ineens weer een hele groene oppervlakte ziet, zo weet je iedere keer er is weer een rivier in de buurt. Zo word heel goed duidelijk wat soms een beetje water kan doen. Want sommige rivieren stromen niet zoals bij ons de maas of de rijn, maar zie je soms maar een klein beetje water door de bedding lopen.

Iets voor 15:00 uur arriveren we op de camping, er is niemand te bekennen maar we kunnen een plekje uitzoeken. Dit doen we dan maar lekker dichtbij het hoofdgebouw. Vandaag maar eens een wasje draaien en eindelijk na 2 dagen weer uitgebreid douchen. Het kan wel in de camper maar dat gedraai en gemier in dat kleine hok, wat dan vaak ook nog zo warm als een sauna is krijg je niet echt een lekker fris gevoel van. We genieten de rest van de middag weer lekker van de rust, verder nog weinig campers op de camping dus een boekje en lekker in de zon. Weinig gelezen want als ik wakker word zijn er inmiddels al weer 2 campers bij gekomen 🙂 nu maar eens kijken of we al in kunnen checken. Nu kunnen we dan ook eindelijk een wasje draaien en hebben we de wifi code. Dus kan eindelijk na 4 dagen deze verslagen gaan posten, wifi is niet wat we bij ons gewend zijn maar al met al staat alles er nu op. Ook al is het bij ons donderdag 8 juni 16:45 uur toch feliciteer ik Gerda al met haar verjaardag we tellen er gewoon 8 uur bij dus in Nederland is ze jarig 🙂 Na het eten gooien we lekker de voetjes van ons af, en kunnen nog behoorlijk lang buiten zitten. Zonsondergang zien we hier niet, dus we zetten ook geen wekker voor de zonsopgang 🙂

Camping: Sandcreek RV park 540 Utah 24 Torrey, UT 84775 Verenigde Staten

Gereden: 335 km.

Route in Maps

Donderdag 9 Juni 2016

Ondanks dat we geen wekker hebben gezet, toch weer rond 6 uur wakker. Eerst maar eens alle felicitatie aan Gerda lezen. Als we het ochtend ritueel weer gehad hebben gaan we rond 8:30 uur op pad, eerst Capitol Reef in want dat hadden we gisteren overgeslagen. We maken wat foto’s in van het oude district, lopen even naar het riviertje en zien een mooi hertje in de schaduw liggen. Als ik naar het bruggetje loop zien we ook nog wat bewegen in het gras, moet nog opzoeken of het bevers kunnen zijn of Marmotten maar ze hadden wel een hele brede staart. Eenmaal Capitol Reef weer uit slaan we linksaf de senicway 12 op. Motoren worden heel vaak met flitsende borden en teksten gewaarschuwd voor de steep curves, het is echt een senicway met heel veel mooie uitzichten en ook vaak genoeg een overlook. De weg is soms wel een echte billenknijper voor mij, vangrails kennen ze hier echt niet en 1 afgrond gaat nog wel maar soms rij je over een soort richel met links en rechts een afgrond. Meeste stijgingen en dalingen zijn 14% dus lekker kalm aan getuft vandaag, ons krijgen ze niet gek.

Als we de afslag naar Bryce Canyon nemen, stoppen we even bij Rubys inn, wat een commercieel gedoe. We pakken even een paar boodschappen en dan snel weer weg hier. We zijn blij dat we een plekje op North Campground in het park zelf hebben geboekt. Heerlijk rustig in het bos, vogeltje hier eekhoorntje daar (jammer dat nu net even iemand de generator start) maar verder is het hier heerlijk rustig. Na het eten nemen we de shuttle bus naar Inspiration Point, we wilde naar Bryce Point maar daar zijn ze de boel aan het renoveren, dus zeker afgesloten tot eind augustus. Vanaf Inspiration point lopen we langs de Rim naar Sunset Point waar al heel veel mensen zich verzamelen voor zonsondergang, maar wij lopen nog een stukje verder naar Sunrise Point en wachten niet op zonsondergang maar nemen de shuttle terug naar de camper. Genoeg gedaan en gezien vandaag, Gerda heeft het een beetje te pakken van de airco denken we dus we duiken er op tijd in.

Camping: Bryce Canyon North Campground N Camp Ground Rd Bryce, UT 84764, VS Gps: 37.638596, -112.166930

Gereden: 240 km.

Route in Maps

Vrijdag 10 Juni 2016

Vandaag niet zo heel veel te vertellen, na het ontbijt even de uitzichtpunten van Bryce Canyon NP bekeken niet alle 18 wel de meeste. Maar Gerda voelde zich steeds beroerde en draaierige, dus maar weer met een noodvaart van de berg af. In Rubys inn stoppen we even voor propane en benzine daarna parkeer ik de camper maar weer even op de parkeerplaats want Gerda voelt zich echt niet goed. Heeft last dat alles draait en ook black outs, weet niet eens meer dat we hier gister in de winkel zijn geweest. Na een tijdje gezeten te hebben lopen we een klein rondje om te kijken hoe het gaat, eerst lijkt dat goed te gaan maar eenmaal bij de camper gaat het toch minder. Ik zet haar op een stoel in de schaduw en ga binnen even vragen waar de dichtstbij zijnde arts is. Er is een medical care in Panguitch en dat is maar 30 mijl rijden 30 x 1.6 of te wel bijna 50 km het zal maar eens een noodgeval zijn. Gerda gaat ondanks dat het niet mag, maar daar voelt het beter achter op bed liggen, en ik tuf naar Panguitch. Gerda heeft de hele weg geslapen, ze klinkt wel iets alerter en ze zegt dat het beter gaat. Dus besluiten we het bezoekje aan de Medical Care maar over te slaan, want je weet bij voorbaat dat je er de hele dag zult zijn. En naar Zion (springdale) is 130 km dus mocht het nodig zijn zoeken we onderweg iets.

Net voor dat we de afslag nemen naar Zion zie ik nog een family care en stop daar, Gerda heeft weer het hele eind liggen slapen en zegt dat het steeds beter gaat, en komt zelfs stoer voorin zitten. Dit houdt ze vol totdat we op de camping staan, onderweg konden we toch bijna nergens stoppen want poeh wat is het druk in het park. Alle parkeerplaatsen zijn vol, en dus ook voor Canyon overlook kunnen we geen plekje vinden. Dan maar een middagje relaxen is ook niet verkeerd, we hebben hier stroom dus de airco gaat aan en Gerda gaat weer proberen te slapen en ik duik lekker de zon in. Soms moet ik er wel uit, want pff tis echt knetter heet. Na een tijdje komt Gerda weer om de hoek kijken, ze is niet meer draaierig en weet zich gelukkig ook weer meer dingen te herinneren. Als ik vraag zal ik even een eitje bakken, want in in volledige maaltijd hebben we geen zin in zegt ze dat kan ik ook wel. Maar ik neem het zekere voor het onzekere want ik zei dadelijk ligt de schil in de pan, en het ei in de afval 🙂 Het heeft ons gesmaakt en de koffie drinken we buiten maar het is nog steeds onaangenaam benauwd dus daarna duiken we weer lekker de camper in met de airco vol uit. Ook al zegt ze dat het wat beter gaat, ze weet nog niet echt wat ze met de tablet aanmoet. Dus ik zeg ga jij er maar vroeg in, binnen een kwartier lag ze strak en sliep. Ik zit nog een tijdje en als Gerda dan nog een keer wakker word en al heel anders reageert, duik ik er ook lekker in. Hopend dat dan morgen alles weer helemaal in orde is.

Camping: Watchman Campground S.R.,UT-9,Springdale, UT 84767,VS Gps: 37.198428, -112.986332

Gereden: 160 km.

Route in Maps

Zaterdag 11 Juni 2016

Pff wat een warme nacht, we zweten zowat de tent uit, en de ventilator is dan ook de hele nacht aangebleven. Het druppelt buiten al een tijdje maar het koelt nog niet echt af. Druppels lijken op te drogen voor ze echt de grond raken. Gerda is gelukkig weer bij positieve, weet zich bijna niks meer van gisteren te herinneren alleen dat we de tunnel door zijn gegaan. Maar de berggeiten en andere dingen zijn helemaal vreemd voor haar, wat het nou is geweest is ons nog een raadsel het begon met eergisteren knallende hoofdpijn, en daarna keel met hoesten. Dus wij dachten airco, en of het nou medicijnen pijnstillers in combi met gigantische hoogteverschillen of wat dan ook we zullen het wel niet kunnen achterhalen, en dat blijft nog een tijdje onbegrijpelijk.

De lucht blijft er dreigend uitzien, maar we pakken toch onze spullen bij elkaar. Officieel stond Observation Point op de planning maar dit na gister toch maar aan de kant geschoven. We pakken gewoon de shuttle bus en zien wel, we moeten even in de rij staan want het is al behoorlijk druk maar met de derde shuttle kunnen we mee. En besluiten eerst helemaal naar het eindpunt te gaan naar Temple Of Sinawava hier lopen we de riversidewalk aan het eind begint van deze wandeling The Narrows waar mensen door het water de Canyon in gaan. Sommige hebben er extra waterschoenen en stokken voor gehuurd. Nou wij kijken alleen even hoe de meeste door het water stuntelen om maar niet te vallen want er liggen natuurlijk allemaal rotsen. We zoeken de paadjes langs het water op om de route terug te lopen zodat we niet over het zelfde pad hoeven te gaan en de vele mensen tegen te komen die nog onderweg zijn naar de Narrows. We eten een snack bij de opstap van de shuttle bus, hier zijn mooie overkappingen gemaakt en allemaal bankjes om te zitten. Dan springen we weer in de bus en stappen uit bij de volgende stop Big Bend. Hier kunnen we de mensen zien die zo gek genoeg zijn om Angels Landing te doen. Dit is een wandeling waarbij je het laatste eind via kettingen over de richel naar het eindpunt moet. Niks voor iemand met hoogtevrees dus, de bus komt er al weer aan ze rijden hier af en aan. Een stuk beter en sneller dan in de Grand Canyon. We stoppen nu bij Weeping Rock, hier wandelen we even naar toe, gaat wel erg steil omhoog en ook al is het op de foto’s niet goed te zien, het is wel een appart gezicht hoe al dat water door en over de rots komt. Onze volgende stop is Zion Lodge, hier begint de wandeling naar de Emerald Pools wij lopen alleen naar de lower en zoals verwacht stond die bijna droog. We zagen wel het water van de middle pool over de rand komen maar we hadden geen zin om nat te worden. We gaan weer in de bus tot het eindpunt het Visitor Centre hier lopen we even binnen en snuffelen wat rond om daarna de camper weer op te zoeken. Als we eenmaal rond 14:30 uur bij de camper komen word het weer bewolkt. Gerda kruipt even lekker op bed, en ik probeer nog even wat zonnestralen op te vangen. Net als ik denk pff word wel weer erg warm begint het te druppelen. Al snel is het weer droog dus ik blijf zitten daarna begint het toch wel even te regenen en horen we ook gerommel in de verte maar echt doorzetten doet het niet.

We kunnen ook gewoon weer buiten eten, maar helaas had ik net door voor een migraine aanval gekregen dus ondanks dat Gerda zich druk had gemaakt krijg ik het er echt niet in. Had al voor de zekerheid een plastic zak bij me liggen en na 3 happen was het einde verhaal. Gelukkig doen de medicijnen al snel hun werk en drinken we de koffie weer buiten, het begint weer even stevig te waaien dus we kunnen eindelijk weer eens alle ramen opengooien en het waait lekker door. Gerda kijkt een filmpje ik typ dit verhaal en zoek de de foto’s uit. Zodat als we morgen in Las Vegas aankomen alles weer online kunnen zetten. We kijken nog wel even hoe laat we het maken, tot nu toe zitten we nog lekker.

Camping: Watchman Campground S.R.,UT-9,Springdale, UT 84767,VS Gps: 37.198428, -112.986332

Geen route kaart maar wel Maps wat we met de shuttlebus hebben gedaan.

Zondag 12 Juni 2016

Gelukkig niet zon warme nacht gehad, en Gerda voelt zich weer helemaal tiptop. Na het ontbijt, alles weer aan de kant en rond 8:30 uur gaan we op pad. Eerst even langs de dump zodat we al het vuile water kunnen dumpen hoeven we dat vandaag niet mee te sjouwen, water vullen we ook alvast hoeven we dat in Vegas niet te doen. Eenmaal Springdale een eindje uit zien we een Walmart, dan doen we hier maar gelijk de boodschappen hebben we dat gehad. We lopen uiteraard weer uitgebreid te langs alle rijen blijft gewoon een leuke bezigheid. Het is heerlijk rustig bij de kassa, en ook al lag de kar tot de nok toe vol het was $173 dollar is wel wat veel. Als ik de bon na kijk staat er een mini watermeloen voor $35 dollar hmm hier is iets niet goed gegaan ze had er 12 aangeslagen ipv 1 duur meloentje op deze manier 🙂 sorry sorry zegt ze en ik moet even langs customer service. Hier word de boel weer verekend op de credit card en moeten we snel naar de camper want het ijs smelt alweer……….

We nemen Innerstate 15 richting Vegas, geen autobaan zoals we bij ons gewend zijn. De ene bult is nog stijler dan de andere en ook de bochten liegen er niet om. Soms word er flink gewaarschuwd voor cross wind hier tussen de bergen, dus ondanks dat de speedlimiet 120 is rijden wij ongeveer 100 maar die grote joekels van vrachtwagens komen ons voorbij blazen als of we stil staan. Blijft iedere keer weer heel apart, soms bult op jagen ze ons eerst voorbij, dan na een tijdje gaan de alarmlichten aan en kruipen ze rest omhoog. We nemen de afslag naar Valley of Fire, een eentonige weg waar je van denkt waar komt dit uit en is het wel de moeite waard. Nou dat was het zeker, zoveel gekleurde rotsen hadden we nog niet gezien hier waren ze het alle kleuren van geel, groen paars rosé rood om te wandelen was het veelste warm we waren hier rond het middag uur. Oh we hebben onze klok ook weer een uur terug gezet Nevada tijd dus het verschil is weer 9 uur met NL. Na even overal gestopt te zijn, verlaten we het park weer nog 1 laatste stop want daar zit onze vriend de Gierarend weer in de lucht en ook al is het een
verschrikkelijk dier om te zien hij blijft mooi te fotograferen.

We nemen de route langs Lake mead had zelf gedacht iets vaker iets van het meer te zien maar dat viel
een beetje tegen. Wel raar om alles zo dor en droog om je heen te zien en dan ineens zo’n mooi blauw meer. Deze loopt helemaal door naar de Hoover dam. Wij rijden ook door naar de Hoover dam maar wat een poppenkast, uiteraard moeten we stoppen en word de camper na gekeken of we geen explosieven hebben met 3 man liepen ze er omheen en in. Wel grappige kerels beetje ouwehoeren, en echt kijken deden ze niet eens. We moeten de dam helemaal over rijden en dan boven parkeren, of ze nou echt verwachten dat we dat hele eind terug gaan lopen om de rest van de kermis te bekijken hebben ze het mis. Uiteraard het is een gigantisch bouwwerk, en wel bijzonder om er over heen te rijden, maar de rest eromheen is 1 grote commerciële bedoeling en daar zitten wij niet op te wachten dus we gaan naar Las Vegas. Om 16:30 uur arriveren bij weer een Circus, maar nu heet het ook zo we staan op de RV plaatsen van het grote Circus Circus Casino. Gerda gaat even een tijdje liggen, ondertussen zet ik de verslagen en foto’s van de afgelopen dagen online. Daarna gaan we even lekker douchen en dan onderweg naar de strip, we lopen heel even verkeerd ach een paar meter meer of minder maakt ook niet uit. Maar de wind is zo warm, we durven te wedden als je met natte haren buiten gaat staan zijn ze eerder droog dan binnen met een fohn. We sjouwen de hele strip af, tot aan Belagio want we willen de fonteinen zien. Wat een mensen massa, als we buiten komen begint net een show dus we genieten even van de dansende fonteinen. Daarna steken we de straat over want we willen ook nog even kijken bij The Venetian maar eerst even hapje bij de Mac. Soms word je hier verplicht door een casino gestuurd, en dat is iets om echt gek van te worden want de uitgang staat bijna niet aangegeven. En dan al die toeters en bellen van die machines, je bent dan echt weer blij als je buiten staat. The Venetian is echt mooi gemaakt je loopt binnen maar het plafond is zo gemaakt dat het net lijkt of je in Venetië buiten bent. Heel apart om te zien en dan natuurlijk de gondels, de terrasje iets wat je zelf gewoon gezien moet hebbben. Hierna hebben we genoeg gezien en gaan terug naar Circus Circus wat nog een best eind was. Rond 22:30 uur komen we versleten aan bij de camper, snel nog even wat drinken en erin.

Camping:  RV Park at Circus circus 2880 S Las Vegas Blvd,Las Vegas, NV 89109,VS

Gereden: 400 km.

Route in Maps

Maandag 13 Juni 2016

Ondanks dat we vermoeid in bed gingen waren we verdorie toch weer om 5:30 uur wakker, dan maar gelijk in de benen en op tijd weer op pad vandaag aardig wat kilometers voor de boeg. Het voordeel van zo vroeg op pad is dat je om 7:05 uur gewoon heerlijk over de strip kunt tuffen. Bij daglicht ziet het er allemaal minder spectaculair uit, het is ook lekker rustig bij het sign van Welcome in Vegas. Denk niet dat we er alleen stonden hoor, er waren meer vroege vogels 🙂 Hierna gaan we even de tank weer volgooien en gaan we onderweg naar Death Valley, met de campers van Cruise Amerika mag je in Juni op eigen risico door het park. Dus dat risico gaan we nemen 🙂 we zijn lekker vroeg en rond 10:00 uur rijden we de weg op naar Dantes View deze is 13 mile lang en gaat de laatste 4 mile met 14% omhoog met krappe bochten, voertuigen langer dan 25ft zijn dan ook niet toegestaan. Boven is het zelfs nog fris, Gerda zegt dacht dat het hier zo warm zou zijn (maar daar komt ze later wel op terug) we staan op dit punt 1700 meter hoger dan badwater en het kan dan maar zo 20 graden verschillen. Hierna stoppen we bij Zabriskie point, hier is het al een stuk warmer en we moeten een aardig bult beklimmen om van het mooie uitzicht te kunnen genieten. Was wel even zweten, en maar goed dat we een flesje water mee hadden, de wind voelt hier ook alweer gewoon warm. Als er weer een touringcar stopt wandelen wij weer rustig naar beneden, dan komt de afslag naar Badwater daar willen we uiteraard ook even naar toe 17 mile is de afstand er naar toe maar dat hebben we er voor over. Pfff als we uitstappen slaat de warmte gelijk toe, uiteraard even met het bord op de foto, en een stukje wandelen over het zout. Wij lopen niet het hele stuk, veelste warm voor en wij zien er het nut er niet van in. We zetten nog wel het kleine beetje water wat er is op de foto is wel apart zo in deze droge vlakte. Daarna rijden we naar het Visitor Centre hier hangt een Thermometer en valt ons nog een beetje tegen 103F dus nog net geen 40 graden maarja het is ook pas 12:00 uur. We zetten hier even een bakkie koffie, in NL is het vaak te koud of te nat om buiten te roken maar is het gewoon te warm. Bij het verlaten van het park stoppen we nog heel even bij Mosquite Dunes ook weer iets aparts om te zien, gewoon duinen tussen al die rotsen zonder zee. Dan begint de verschrikkelijke klim van 20 mile lang, er staan genoeg waarschuwingsborden dat je beter de airco uit kunt zetten om oververhitting te voorkomen, ons Fordje kruipt met 30 mile per uur rustig maar met veel geklaag omhoog. We gaan hier van -100 feet onder zeespiegel naar +5494 feet boven zeespiegel.

Eenmaal boven denk je het gehad te hebben, maar het is hier echt The Sky is the Limit we blijven klimmen en dalen en nog meer klimmen dan weer een heel recht stuk (hadden we al verteld hoe lang de wegen hier zijn) nou die zijn heel lang en je ziet steed heel in de verte waar je heen moet. We zien een Cayote in de berm in een heel klein stukje schaduw, kan niet stoppen maar iets verder op zit er links 1 in de berm als wij aan de rechterkant stoppen komt het arme dier gelijk de weg oversteken, en kijkt ons bedelend aan. Normaal zou je zon dier dan iets willen voeren, maar in dit geval hadden we echt zoiets wat zouden we haar graag een bakje water geven. Maar wildlife mag je nou eenmaal niet benaderen, dus we rijden maar gauw door.

Tomtom zegt over 133 km rechts af, als we een heel recht stuk voor ons hebben gaat Gerda dan eindelijk ook een stukje rijden. Het is een beetje onwennig maar voor de eerste keer is ze wel geslaagd. Daarna neem ik het stuur weer over en is het kilometers trappen naar onze camping, nog wel een paar pittige bulten gehad maar de omgeving kleurt gelukkig weer groen en we zien vanaf nu ook weer de besneeuwde bergtoppen. Om 17:30 uur komen we op de camping aan in Mammoth Lakes, mooie grote camping. Het koelt hier gelukkig af, dus vandaag heerlijk zonder lawaai van de airco. Als we even een tijdje zitten doen we zelfs de ramen dicht brr word koud hier, maar eerlijk idee om straks lekker onder het dekbed te kunnen kruipen.

Camping: Mammoth mountain RV park 2667 Main St Mammoth Lakes, CA 93546 Verenigde Staten

Gereden: 620 km.

Route in Maps

Dinsdag 14 Juni 2016

Oh wat was het koud vanmorgen… Brr eerst even lekker rustig aan gedaan, nog wat geinternet vuile water geloosd en schoon water gevuld want we gaan naar Yosemite en daar staan we weer in het bos. We nemen eerst de Senic route van Mammoth Lake in de hoop nog wat beren te zien want ze zouden erg actief zijn. Helaas niks gezien maar mooie route, hierna ook de senic route van June Lake schitterende uitzichten over verschillende meren. Hierna rijden we naar Lee vining voor Mono lake en zijn Tufas, nou dat viel tegen aan de kant van het Visitor Centre wandelpaden waren afgesloten. Maar besloten om een stukje terug te rijden naar de South Tufas nou zeker geen spijt gehad. Hier zijn ze veel mooier, en is een mooi wandelpad aangelegd en heel veel info. Dus dat was zeker de moeite waard om voor terug te rijden. Bodie (ghosttown) slaan we over, dit voornamelijk omdat het een onverharde weg erna toe is. En dit met de camper officieel niet mag. Nu weten dat velen het wel doen maar wij kiezen ervoor om de tank weer vol te gooien ( was een hoofdprijs de keer 3.79 per gallon) en de Tioga Pass op te rijden.

Verschillende keren gestopt maar oef wat een wind en wat was die nog koud, als we bovenaan net na de ingang weer even stoppen zien we dat de chips zakken op knappen staan. Dit komt omdat we gestegen zijn naar een hoogte van 9,943 ft. / 3,031 m nu dat hele eind weer zakken om in de Valley uit te komen. Eenmaal beneden werden we gek van de drukte, hoe moet het hier wel niet in het hoogseizoen zijn? Het was gewoon file rijden, we wilden naar Yosemite lodge om daar vast de kaartjes voor de bus van morgen te halen. Maar gewoon nergens meer een parkeerplaats. We rijden maar snel naar Wawona nouja snel dat werd hem dus niet gewoon aansluiten en omdat alles 1 richting is, moet je weer helemaal rond rijden voordat je weer de afslag naar Wawona kreeg. Ik was er even helemaal klaar mee, en stop dan ook bij geen enkel uitzichtpunt meer. Goed 15:00 uur staan we op de camping mooi plekje aan de rivier. Stoeltjes naar buiten en heerlijk in het zonnetje, soms kwamen mensen de rivier af dobberen op een rubbere band maar ik had het water gevoeld en het was me veelste koud. We eten nog wel buiten maar daarna begint het toch weer behoorlijk af te koelen, niet fijn als je lekker lang buiten wilt zitten (amerikanen doen het wel, winterjas aan muts op handschoenen aan) maar dat gaat ons te ver. Maar dit is weer ideaal weer om fatsoenlijk te kunnen slapen. Want aangezien we hier geen stroom hebben hebben we ook geen airco. Wij duiken er vroeg in want we moeten om 8:15 uur klaar staan in de valley voor de bus naar Observation Point.

Camping: Wawona Campground Wawona Rd California, Verenigde Staten Gps: 37.544790, -119.672405

Gereden: 235 km.

Route in Maps

Woensdag 15 Juni 2016

Yesss we did it, trots op me Ma 🙂 Panoramatrail

Om 5:00 uur loopt de wekker af, en voor het eerst deze vakantie maar even heel fijn gebruik gemaakt van het kacheltje. Want het was echt koud, wassen ontbijten om goed 6:30 op weg naar Yosemite Valley. Gelukkig was de parkeerplaats dichtbij Yosemite lodge waar we dus nog de kaartjes op moesten halen en vanwaar ook de bus vertrekt. Net voor achten waren we bij de lodge en de kaartjes in ons bezit, nog even lekker opwarmen in het zonnetje om 8:15 hoeven we pas in de lijn te gaan staan voor de bus. Als we net in de lijn staan merk ik dat ik mijn credit card niet meer heb, ding sleep ik al de hele vakantie los in de broekzak mee en nu zit hij er niet meer in. Nee ligt ook niet bij het bankje waar we even gezeten hebben uhmm binnen maar eens vragen. Ja hoor had ik hem dus gewoon op de balie laten liggen bij het betalen van de kaartjes :-p zal het vroege uur zijn geweest. Er worden 2 bussen volgeladen 1 voor de rondtour en de onze voor de hikers of te wel one way. De bus doet er 1 uur en 15 minuten over om boven bij Glacier Point te komen, en onze buschauffeuse heeft al die tijd vol gekletst. Onderweg staan er auto’s stil en jawel toch nog een beer dit jaar, helaas is er ook al gelijk een ranger bij die hem wegjaagd want deze beer zat te vreten uit de prullenbak. Zo jammer dat de mensen die dingen niet afsluiten zoals het hoort, tegenwoordig zit er overal een veiligheid klip op, maar wij hebben hem op de foto 🙂

Rond 10:00 uur zijn we op Glacier Point en genieten van het uitzicht op de valley en de watervallen. Maar nu moet het gebeuren de Panoramatrail. Rond 11 uur beginnen we eraan, eerst een wandeling van bijna 3 kilometer waarbij we een hoogte van 400 meter dalen als we aankomen bij Illilouette falls dit was nog goed te doen. Even genoten van de waterval en weer verder want nu komt er een klim we moeten weer 200 meter de hoogte in met een afstand van ruim 5 km oeps… de ene switchback na de andere leek geen eind aan te komen. Gerda had onderweg genoeg aanspraak want vele amerikanen die zeiden Great Job, of you are Awesome. En of ze mochten vragen hoe oud ze was, als ik dan zei 71 viel hun mond open. Na 2 uur sjouwen komen we dus bij Nevada Fall. We staken de waterval over om even naar de toiletten te gaan, daar zagen we ook de afdaling via Mist Trail.

Nou dat hebben we geweten, 2 km afdalen over rotsen dit was echt een genadeslag, vaak stoppen om mensen voor te laten gaan of de mensen voorrang te geven die er tegenop kwamen. En dan ook nog uitkijken dat je niet uitglijd blij dat we heelhuids bij Vernal Fall aankomen. Hier genieten we niet te lang want we keken naar beneden en nu komen de stenen trappen nog, had hier wel over gelezen maar ziet er toch beroerder uit dan gedacht eerste stuk gaat nog wel, dan zit er nog een reling maar verderop heb je traptreden a 40 – 50 cm hoog zonder reling en spiegelglad van de waterval en dan word je zelf ook nog eens zeiknat. Helemaal versleten kwamen we onderaan bij het eind, tenminste je denkt dan dat je er bent maar dan nog een heel stuk stijgen en dalen totaan de bushalte. Hier moesten we even wachten en konden toen met de shuttle mee blij dat we nog een zitplaatsje hadden, helaas na 3 haltes moesten we weer overstappen omdat alles zo vol was en de wegen stonden helemaal vast. Eindelijk rond 19:00 uur komen we dan weer bij de camper, snel andere schoenen aan en op weg naar dezelfde camping als gister oftewel weer een uur bult op bult heb nog wel de moed om even snel een foto te maken bij tunnelview omdat ik weet dat dat middags avonds moet omdat we er vanmorgen ook waren gestopt en je dan de zon vol in je lens hebt. Een eind bult op staan er auto’s stil en ja we hebben weer geluk weer een beer. Gerda heeft de moed niet meer om de camper uit te komen dus ik ga snel foto’s maken. Het is een mama beer met een baby cub blijft fantastisch zo iets te mogen zien. Als ik weer in de camper zit rij ik hem iets naar voren zodat Gerda alleen even uit hoeft te stappen want ik zeg dit moet je gewoon even zien. Daarna snel door naar de camping waar we om 20:15 uur aankomen dus sinds vanmorgen 6:30 uur kan het wel weer snel een bakkie koffie en om 21:00 uur kruipen we met veel gekreun gesteun en gestuntel het bedje in.

Donderdag 16 Juni 2016

We zijn weer rond 5:45 uur wakker oh en weer zo koud, we testen even onze spiertjes valt nog mee, we zetten even het kacheltje aan en duiken er dan weer lekker onder, om 7:45 uur gaan we er dan toch maar uit. We doen het lekker kalmaan, meeste dingen die we doen gaan gepaard met oe A 🙂 maar we hadden het allebei veel erger verwacht. Rond 9:00 uur rijden we van de camping weg, we moeten weer door de valley hier stoppen we nog even bij Bridalveil Fall. Even onze spiertjes dwingen wat te doen, het is maar 800 mtr maar wel bult op. We blijven er niet lang want je word weer zeiknat van die waterval. In de valley stoppen we nog een paar keer om wat foto’s te maken, onder andere van El captain blijft een imposante bult. Het word alweer behoorlijk druk, dus rond 11:00 uur gaan wij richting de uitgang wat voor ons toch wel een hele verademing is, Yosemite is schitterend mooi maar voor ons veelste druk. Net na de uitgang nemen we de weg naar Hetch Hetchy deze kronkelt een eindje omhoog. Staan wel borden van max 25 ft lang en 8 feet breed dus dat moet passen, als we dan 14 km hebben gereden staat daar weer een hokje ingang voor het Hetch Hetchy. Dan krijg je te horen, I dont think you gonna make it uhmm ben toch 25ft long? Ja zegt tie maar de breedte, hup collega erbij beide ramen open, centimeter erbij en ja helaas wij zijn 10feet breed. Dus 60 cm te breed en dat betekent omdraaien en weer dezelfde weg terug, balen maar het is niet anders. Dan maar lekker naar de camping, deze zit gelukkig in Groveland en dat is nog maar 50 km. Om 13:30 uur staan we op onze plek, heerlijk een tijdje in de zon gezeten en de vogels proberen te fotograferen wat niet echt gelukt is. (foto boom is een specht 🙂 ) We gaan vroeg douchen voor het geval het straks drukker word als wij spik en span rond 16:00 uur weer lekker zitten te relaxen stroomt de camping vol. We moeten de tafel even verzetten zodat we nog in het zonnetje zitten en dus nog wel lekker buiten kunnen eten, na de afwas gelijk even de camper gedweild is dat ook weer klaar. Inmiddels is het hier 22:00 uur als ik de verslagen van de vorige dagen en nu deze laatste ook post. Temperatuur begint weer flink te dalen dus zo lekker onder de wol, morgen naar San Francisco.

Camping: Yosemite Pines RV Resort 20450 Old Highway 120 Groveland, CA 95321

Gereden: 145 km.

Route in Maps

Vrijdag 17 Juni 2016

De planning was om rond 8:00 uur te vertrekken naar San Francisco maar aangezien we weer vroeg wakker waren, reden we al om 7:30 uur van de camping af. Dan denk je vandaag gewoon highway 120 te rijden deden we ook wel maar het is natuurlijk niet zoals we bij ons gewend zijn. Vanaf Groveland moesten we eerst een heel eind bult af, daarna kom je gewoon door dorpen waar je dan even gas moet minderen dorp weer uit gas er weer op. Er zitten ook gewoon zijwegen aan de highway en er kunnen ook maar zo stoplichten staan. We stoppen even bij de Walmart voor de laatste boodschappen, en gooien daarna ook ons Fordje nog maar een keer vol. Helaas word het weer er onderweg niet beter op, we rijden soms in de bewolking. Rond 12:30 uur komen we op de camping aan. We mogen eerst de camper op de plek zetten en daarna inchecken omdat we anders de ingang zouden blokkeren. We pakken gelijk onze spullen, zodat we na het inchecken gelijk door kunnen richting de stad. De vriendelijke dame aan de receptie legde alles snel uit en vertelde ook dat we de ferry niet gingen halen en de volgende ging pas om 13:30 uur en op die manier zouden we te laat bij Alcatraz zijn. Dus legde ze ons uit hoe we met de bus konden gaan, bushalte is gelukkig ook dicht in de buurt. Maar de eerste bus die kwam was niet de juiste, en omdat we eigenlijk niet langer wilde wachten de Uberapp maar eens opgestart. Ja er reed iemand 4 minuten bij ons vandaan dus aangeklikt, omdat hij niet mocht stoppen bij de bushalte kreeg ik een berichtje dat hij op de parkeerplaats stond. Binnen een half uur werden we netjes uitgezet precies voor Pier 33 voor een bedrag van $10,13.

We moeten nu helaas al wel onze windjacks aantrekken, waait behoorlijk en de bewolking hangt heel laag. Van de GoldenGate valt vanaf hier dan ook weinig te zien. Om 14:15 uur maar in de rij gaan staan, en precies om 14:40 uur varen we af naar The Rock. Met de 20 minuten ben je er, we slaan het verhaaltje van de ranger over. En lopen gelijk de bult op richting de cellen, zo laten we de hele groep van onze vaart achter ons als wij aan de audiotoer beginnen. Het word allemaal duidelijk verteld en het is ook behoorlijk indrukwekkend eigenlijk gewoon iets wat je moet doen als je in San Francisco bent. Rond 17:00 uur zijn weer aan de kade, en lopen naar Pier 39 een gezellige bedrijvigheid en winkels. Uiteraard gaan we hier wel even kijken in de chocolade winkel nou Jamin is er niks bij en dan echt alles van chocolade. We zien ook nog een snoepwinkel, oftewel een Jamin in het mega Amerikaans groot 🙂 maar we houden ons in want we gaan zo dineren bij de Mac. Uiteraard gaan we even kijken of de zeehonden er zijn, het zijn er niet zo veel maar ze liggen er wel. Hierna lopen we via Fishermans Warf richting de mac, het valt ons op dat deze hier in de US dan weer niet zo heel groot zijn. Na het eten willen we uiteraard nog even naar Lombardstreet, het is een kwartiertje lopen en dat is niet zo erg maar het gaat steil omhoog. Eenmaal boven is het toch weer iets wat je niet had willen missen, het blijft een apart straatje en uiteraard kwamen er weer genoeg mensen naar beneden rijden. Volgens mij doet iedere toerist met een huurwagen dit, ik zou het tenminste wel doen 🙂 Eigenlijk wilde we nog met de Cablecar maar we hebben het behoorlijk koud gekregen en dan ook nog in een trammetje gaan hangen hebben we eigenlijk geen zin meer in. Dus ik start de Uberapp weer op, en deze keer rijd er 1 zowat om de hoek dus kom maar op. En ja hoor komt netjes voorrijden en om 19:30 uur arriveren we weer op de camping precies op tijd voor de koffie. Buiten zitten is er niet bij, niet alleen vanwege het weer maar vooral omdat je er hier bijna geen plek voor hebt.  Het begint heel iets te spetteren, weinig van betekenis maar dat slaapt straks wel extra lekker.

Camping: Marin RV Park 2140 Redwood Hwy, Greenbrae, CA 94904, Verenigde Staten

Gereden: 285 km.

Route in Maps

Zaterdag 18 Juni 2016

Ondanks dat we weer redelijk op tijd wakker waren vandaag maar eens rustig aangedaan, staat niet zo heel veel op
het programma de laatste dagen gaan we genieten van de kustweg. De zon staat hoog aan de hemel, dus mooi de gelegenheid om nu eindelijk de Golden Gate eens op de foto te zetten. Helaas staat de zon aan de verkeerde kant, dus echt mooi kleuren doet hij nu niet maar het blijft wel bijzonder. Als we bij ieder uitzichtpunt zijn gestopt rijden we er vandaag zelf maar eens over heen. Is toch weer anders dan 2x met de Uber 🙂 We rijden even een rondje door Golden Gate park en gaan op zoek naar de Dutch Mill was even zoeken park was groter dan gedacht maar we hebben hem gevonden. Daarna gaan we de Cambrillo Highway op deze loopt helemaal van San Francisco naar Los Angeles. Mooi langs de kust op dus hier en daar even stoppen voor een mooi plaatje, ondanks dat de zon hoog aan de hemel staat is het best nog wel fris want er staat behoorlijk wat wind. Hiermee krijg je natuurlijk wel weer mooie golven het was dan ook echt druk met de surfers overal op het water. Bij Santa Cruz zijn we maar niet gestopt, alles stond in de file en daar hadden wij geen zin in. Als we net voorbij Santa Cruz ergens stoppen om een plaatje te schieten zien we onze eerste walvissen. Helaas nog wel een beetje ver weg, en altijd ben je net te laat met een foto schieten. Je ziet heel veel meeuwen, daarna water opspuiten en dan meestal de walvis zelf. Zou een perfecte timing moeten kunnen zijn, maar misschien komt dat nog.

We rijden door naar Moss Landing waar we onze camper parkeren op gelukkig een gereserveerd plekkie. Want toen wij om 13:00 uur aankomen stond er al een bordje met Camping Full. Vanaf hier konden we ze naar de haven lopen, waar we om 15:30 uur een walvistoer hadden geboekt helaas werd deze door de ruwe zee geannuleerd. Nog wel even gekeken de concurent ging wel, maar later toch maar besloten om het niet te doen met zulke wilde golven zie je natuurlijk ook niet veel. Nog wel even de zeehonden opgezocht die we vanaf onze camping al konden horen. Zin om naar de zee te lopen hadden we niet echt zin in, dan maar heerlijk van zonnetje genieten, stoeltjes naar buiten beentjes op de picknik bank dit houden wij ook wel vol 🙂

Helaas zitten we rond etenstijd wel in de schaduw en besluiten om toch maar binnen te eten, als we zitten te eten zien we nog heelveel campers de camping aandoen maar helaas voor hun ze moeten verder zoeken. Inmiddels is het 18:00 uur dus dat lijkt ons echt wel balen als je dan nog een camping moet zoeken. Het is natuurlijk wel een extra druk weekend ivm vaderdag, het valt ons hier in het zuiden ook op dat meer Amerikanen ook met Cruise Amerika campers rijden. Andere jaren, als je dan Cruise Amerika tegenkwam waren het meestal Duitsers of Nederlanders maar nu staan er meer Amerikanen om ons heen. Hollanders herken je onderweg wel als je ze tegenkomt, zitten dan als een stelletje malloten te zwaaien en denken dan ook nog dat ik terug ga zwaaien :-p

Camping: KOA Mosslanding 7905 Sandholdt Rd, Moss Landing, CA 95039, Verenigde Staten

Gereden: 185 km.

Route in Maps

Zondag 19 Juni 2016

Vandaag niet zo heel veel te vertellen, we hebben vandaag heerlijk genoten van Highway 1, vanmorgen begonnen in Monterey met de Sunset Boulevard deze gaat over in de 17 Mile drive. Voor de 17 Mile drive moet je $10 dollar betalen, maar het is het zeker meer dan waard. We stoppen bijna bij ieder punt, als we zien dat bij punt 10 4 touringcars staan stoppen wij bij Punt 9 hier zetten we ons een bakkie koffie en genieten van het uitzicht. Hierna gaan we dan naar Nr 10 Birdrock, schitterend al die vogels boven op een bepaalde rots. De zee honden liggen er gewoon her en der tussen, we zoeken naar otters maar kunnen deze nog niet vinden. Na een tijdje genoten te hebben rijden we door, bij nr 14 Cypress Point lookout parkeren we de camper weer even. Het gaat hier eigenlijk om de cypress bomen, maar wij hadden meer oog voor de enkele zeehond die er lag en later duurde even voordat we het goed zagen maar er lagen dus Otters te dobberen. Ze lagen een einde weg, en eerst leken het gewoon rotsen want ze waren moeilijk te zien tussen het ziewier. Later met de verrekijker hebben we ze een tijdje zitten bewonderen blijven grappige beesten liggend op hun rug en maar poedelen. We maken ook nog even iets verder op een foto van Lone Cypress een boom die daar alleen op een rots staan en al meer dan 250 jaar de meest zware stormen overleeft. Inmiddels is het 11:00 uur als we 17 Mile drive weer verlaten al met al hebben we er 1,5 uur over gedaan.

We komen langs Point Lobos Reserve, maar hier staan al heel ver van te voren autos aan de kant van de weg geparkeerd. Als ik de afslag wil nemen is deze afgezet gewoon omdat het te druk is, de ingang voorbij staan ook de auto’s rijen dik geparkeerd. Dat we een eindje moeten lopen hadden we niet erg gevonden maar om nou met man en macht in een park te lopen dat zagen wij dus echt niet zitten. Dus we rijden door, je kunt goed merken dat de Amerikanen ook graag hun vrije tijd aan de kust besteden. Iets verderop bij een uitzichtpunt hoor je er meerdere mensen over praten, dat het vandaag wel extra druk is maar dat het eigenlijk het hele jaar door in de weekenden gewoon te druk is.

Dan rijden we maar door, uiteraard bij Julia Pfeiffer burns SP hetzelfde verhaal, maar hier wel een klein plekje kunnen vinden om een mooie foto te maken van de waterval. Het valt ons op dat ze hier in het zuiden overal gewoon autos aan de kant van de weg parkeren zelfs al staan er tig bordjes No Parking, zijn we van het Noord Westen niet gewend. Maar helaas lukt dat niet bij de Brixby creek bridge is er geen plekkie te vinden dan maar doorrijden naar het eerst volgende uitzichtpunt en de foto maar helemaal inzoomen. Gelukkig hebben we bij Piedras Blancas meer geluk wel druk maar hele grote parkeerplaats en ik denk dat de meeste mensen hier niet te lang staan want hoe leuk ze ook zijn die Zeeolifanten ze meuren een uur in de wind. Hierna rijden we de Highway af naar Pismo Beach naar onze camping Pismo Sands Rv resort deze ligt een eindje uit het dorp maar achteraf wel fijn. Want dit weekend was er een oude autos gebeuren in Pismo, dus wel leuke autos gezien maar ook veel drukte en lawaai. Eenmaal op de camping genieten we nog heerlijk een tijdje van de zon, eten doen we binnen want anders moesten we de picknik tafel weer verplaatsen 🙂 want die stond weer in de schaduw.

Camping: Pismo Sand RV resort  2220 Cienaga St, Oceano, CA 93445, Verenigde Staten

Gereden: 295 km.

Route in Maps

Maandag 20 Juni 2016

We dachten even dat het geregend had, maar het waren de sproeiers geweest. Nu lezen we wel dat er in Nederland
op dit moment weer veelste veel regen valt, maar hier zou je het bijna gaan missen 🙂 Na een rustig ochtend ritueeltje gaan we op pad, Miep (lees Tomtom) wil niet echt meewerken vandaag ze wil de hele tijd over Highway 101 en wij willen over highway 1. Nou het eerste stuk van vandaag maakt het allemaal niet zoveel uit, we rijden langs gigantische velden wij denken aardbeien. Het krioelt van de mensen op het land, zou echt alles met de hand geplukt moeten worden? En dan met deze hitte en droogte zien we ook nog broeikasten, nouja van de plastieke koepels maar toch, net of het gewoon al niet warm genoeg is. We gaan weer een paar bulten over, en dan komen we in Solvang een Deens plaatsje in Californie.

Solvang, ook wel bekend als 'Little Denmark' is een klein plaatsje met Deense uitstraling. Het werd in 1911 gesticht door drie Deense immigranten en heeft tegenwoordig veel weg van een Scandinavisch themapark, compleet met windmolens, gaslantaarns, ontbijtkoeken en bier van Carlsberg. Het is een leuke stop wanneer je van Los Angeles naar het noorden rijdt (of omgekeerd) en een kopje koffie wilt drinken met een Deens koekje erbij.

Gewoon even leuk om rond te wandelen maar echt bijzonder is het niet, hier zien we wel weer een Rabobank. Die zie je hier echt op de raarste plekken soms ook in de middle of nowhere. Rond 12:00 uur komen we aan in Santa Barbara, we parkeren de camper en lopen uiteraard even over de pier. 1 uur parkeren met een oversized vehicle kost $4 dollar, dus dat valt wel mee. Hierna zijn Miep en ik het eens en volgen we Highway 1 (ik heb gewonnen 🙂 ) Na een tijdje komen we in de buurt van Malibu, nou wat een gekkenhuis. autos rijen dik langs de kant van de weg geparkeerd en nog geen strand in zicht. Wij hebben bedacht dat sommige toch echt wel bijna een half uur moeten lopen voordat ze op het strand zijn. Ons Fordje heeft nog dorst op deze laatste dag dus moet even geregeld worden, moet je eens proberen met een camper door het verkeer te komen. Links af te slaan dan gelijk weer links te moeten maar mag niet, dus draaien tanken weer draaien en dan weer proberen de weg op te komen. Het is allemaal gelukt maar echt vrienden heb ik hier niet gemaakt in Malibu, we hebben wel de huisjes op palen gezien en de pier op afstand maar door de drukte wilde we hier met gierende banden weg.

Als wij dan richting Santa Monica rijden, zien we vanuit de verte al de pier. (is ook niet echt te missen met zijn reuzenrad) maar ook hier is het ons veelste druk en tuffen we er rustig aan voorbij. Als wij weer richting Highway 101 rijden staan mensen nog steeds in gigantische files om naar de kust te komen. En dan is het al rond 15:00 uur, dus tegen de tijd dat ze er zijn, zien ze misschien de zonsondergang 🙂 Uiteraard hoe dichter we bij LA komen hoe drukker het verkeer en zie laatste foto. We komen langs Cruise Amerika, daarom hebben we onze laatste camping ook uitgezocht in Long Island zodat we morgenvroeg maar een klein stukje hoeven te rijden en hopelijk geen file.

Pff bloedheet is het, we willen buiten eten maar in de zon is het te warm. We proberen de picknick tafel te verzetten maar dat ding is loeizwaar. Onze buurman had ons zien stuntelen, en zo vriendelijk als de Amerikanen zijn kwam hij even helpen dus hebben wij lekker buiten gegeten. Na het eten moeten dan toch echt de koffers weer ingepakt worden, dat is snel gebeurt. Morgenvroeg nog een dweil door de camper, en we kunnen hem inleveren nu nog even zitten en dan ons laatste nachtje in ons Fordje en in de USA. (in ieder geval dit jaar 🙂 )

Camping: Golden Shore Resort 101 Golden Shore, Long Beach, CA 90802,Verenigde Staten

Gereden: 345 km.

Route in Maps

Dinsdag 22 Juni 2016

Helaas onze laatste morgen is aangekomen, we gooien de koffers onderin en dweilen de camper uit. Toilet is schoongespoeld en en de vuilwatertank is leeg. We hadden de camper met een kwart tank gekregen en dat zit er nu ook nog in dus tanken doen we niet meer. Propane is wel niet vol maar daar betalen we de fine dan wel voor, heb daar geen zin meer in. En we gaan op pad, vanaf Long Island is het minder dan een half uurtje naar Cruise America dus dat is wel lekker op zo’n laatste morgen.

Rond 8:30 uur staan we dan ook weer op het terrein van CA, al vrij snel kwam er iemand aanlopen hij keek naar de propane, hij keek naar de benzine tank en that was it! En ik mocht hem volgen naar binnen om de papierhandel af te handelen. Hij keek niet naar schade (hadden we ook niet) hij keek niet of de schuiven en de dop van de vuile tanks open stonden. Dit hebben we nog nooit mee gemaakt, maar een hele fijne snelle manier van inleveren daar houden wij wel van. De taxi stond ook al klaar en we rijden in stijl naar LAX, ook daar kunnen we wel aan wennen.

We waren erg vroeg op de luchthaven, we konden de koffers nog niet eens kwijt dan nog maar even roken, rond 10 uur konden we de koffers inchecken. Toen we de rijen boven ons zagen bleek dat security te zijn nou lekker vooruitzicht dus eerst nog maar weer even naar buiten. Rond 11 uur gaan we dan toch maar door Security we hadden ons op alles voorbereid, maar dit sloeg echt alles. Wij stonden in de goeie rij, laptop hoefde niet uit de tas, telefoon moest in de tas? Riem mocht omblijven schoenen mochten aanblijven duh de US was hier toch zo streng in? K9 kwam nog wel even langs, maar uiteraard bleef hij niet stilstaan. Al met al waren we hier dus binnen een 30 min door security, en wandelen rustig naar de gate. Heerlijke stoeltjes uitgezocht, bakkie koffie gehaald en wat te snacken voor in het vliegtuig. Het Boarden begint om 13:05 uur en gaat lekker snel, precies op tijd (13:45) verlaten we de USA. Op de heenweg was ons die extra beenruimte goed bevallen, dus dan wil je graag ook niet voor minder dus ook de terugweg zaten we weer bij de nooduitgang.

Dan is het toch net even allemaal iets beter uit te houden, het blijft natuurlijk een lange zit maar het is o zo fijn om af en toe die benen gewoon van je af te gooien en op te staan wanneer je wilt. Je niemand langs hoeft te laten gaan en het fijnste van alles dat je voorburen niet ineens een stoel achterover gooien.

Uiteraard hebben we het geluk 🙂 dat we op de polderbaan landen en dan uiteraard ook nog Gate H tuurlijk 🙂 Eenmaal aangekomen bij de kofferband hoefde we dan ook niet lang meer te wachten en stonden we snel buiten. Hier nog een klein kwartiertje wachten op die mooie blauwe shuttle van van der Valk. Vaak lijkt alles lang te duren maar we raakte dus om 9:00 uur de grond en om 10:35 uur reden we weg bij van der Valk en om 12:05 uur ware we Home Sweet Home.